Yaşıyorsa
ağaç, yaprak verir bir gün,
Dallarının
rüzgârda dans ettiğini görürsün.
Yaşıyorsa
bir kuş, kanat çırpar ya da öter ne bileyim.
Kuyruğunu
salladığını görürsün kedinin ya da köpeğin,
Eğer
yaşıyorsa!
Bir insanın
yaşadığını nasıl anlarsın?
Konuşması,
yürümesi ya da yumruklarını sıkması ile mi?
Yollar,
insanlar içindir!
Kediler,
köpekler ve kuşlar kendi yollarından giderler.
Sınırlar,
insanlar içindir!
Kedilerin,
köpeklerin ve kuşların yuvasıdır tüm dünya.
Sokak
lambaları da insanlar içindir!
Kedilerin,
köpeklerin ve kuşların uyku saatlerinde yanarlar.
Çık yoldan,
aş sınırlarını!
Bir hayal
kur, sokak lambalarından uzakta!
İnsan,
başkası için hayal kurmaya başladığında doğar ve
Başkasının
hayallerinde yer aldıkça yaşar.
Birini görmezden
geldiğinde onu yok etmiş olmazsın.
Kendini
kandırarak sorunu çözemezsin.
Şimdi
değilse, ne zaman?
Sen
değilsen, kim?
Bir garibin
elini tutmadan,
Ezilene
kulak verip sesi olmadan,
Zalime karşı
dik durup yüzüne karşı gülümsemeden,
Aldığın
nefesi yaşamak mı sanıyorsun?
Neden
insanların seni kötü hatırlaması için uğraşıyorsun?
Neden
insanların gözyaşlarını umursamıyorsun?
Köprü tek
kişilik diye başkalarını nehre atmak zorunda değilsin ki!
Birlikte
yürümeyi öğrenmeli ve
Daha geniş
köprüler yapmak için çabalamalısın.
Ne zaman tüm
insanlık elele yürümeyi öğrenir,
İşte o zaman
yeni bir eksen çizgisi oluşur dünyanın üzerinde.
Ne zaman,
Nerede ve
Kiminle
başlayacak bilmiyorum ama
Uyanacak
insanlık,
Bir gün
aydınlanacak dünya!