etkinlik ne yazık ki erişime engelli bir ortam ayarlandığı için duruma dikkat çekilerek başlandı.
etkinlik işitme engelli öğrencilerin bir şiiri canlandırmasıyla devam etti. bu gösteriden önce gösteri sessiz yapıldı ki empati kurabilelim. birşey anlamayınca bülent hoca biz de tiyatro izlerken anlamıyoruz dedi. haklıydı...
böyle güzel etkinliklere alışsın diye tarık oğlum da geldi ama karnı zil çalınca etkinliği yarıda bıraktıkç öok güzel insanlar vardı...
bazılarının "sen duyuyorsun" demesine sinir olduklarını öğrendim...
alt yazı istediklerini ailelerinin bile çevirmek istemediği zamanların olduğunu öğrendim...
tercümanların uzun süre çalışmak zorunda olduğunu öğrendim.
duymak ve anlamanın farklı olduğunu ve bizim yüzlerine bakmamızı istediklerini öğrendim...
bağırmaya gerek olmadığını sadece farklı biçimde tekrar söylenmesini istiyorlar...
türkçe altyazılı türk filimi istemenin anlamsız olmadığını ve bankaların şifre almak için telefon bankacılığına yönlendirdiğini öğrendim...
ileride engelli olmasak da yaşlanacağımızı ve yaşlıların ağır işiteceğini unutmamam gerektiğini öğrendim bu sessiz akşamda...
http://claireozel.wordpress.com/turkce/engellilik/
http://eot.metu.edu.tr/