Beni tanıyanlar uzaktan eğitime ne kadar önem verdiğimi bilirler. Burada farklı bir bakışla olaya yaklaşacağım. Ekim ayının 7 sinde Prof. Dr. Joan Kang Shin bir sunum yaptı. Bu sunuma katılım her zaman olduğu gibi azdı. O sıralarda fakültemiz inşaat halindeydi ve ben "keşke dersler çevrimiçi olabilseydi" diyordum. Dolayısıyla talebin çok olmaması ülkemizin standartlarına uygundur.
Dr Shin uzaktan eğitime geçerken yaşanacak sıkıntılardan bahsetmişti. Daha çok zaman gerekebileceğinden hatta başarı sağlanamayacağından bahsetti. Bu olasılıklara örnek verdi; kendi üniversitelerinde 8 prof bu sisteme başlamış ama sadece dördü başarılı olmuş. Bunun nedeni Profların kazanım yazmayı bilmemeleri ve derslerine ait bir izlencelerinin dahi olmamasıymış. Kısacası gerikafalı hoca heryerde var! Bu kadar ağır bir laf belki doğru olmadı ama doğal olarak bu tip hocaların ilerlemenin önünde engel olduğunu ve günün birinde benim de bu sınıfa dahil olacağımı biliyorum. Dr Shin uzaktan eğitim için hem öğrenci hem öğretmen desteğinin şart olduğunu ayrıca teknik destek biriminin de olması gerektiğini söyledi. Konuşma sonunda uzaktan eğitimin sihirli ğını farkettim ama derslerin uzaktan eğitim boyutunun olması gerektiği düşüncemi yitirmedim.