Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu?

Bu cümleyi bir türlü söyleyemeyen İsmail abinin sözün orjinalini duyduğundaki derin yüz ifadesi.

Leyla ile Mecnun dizisinin önemli karakterini tanıyan ve sevenler için bu görüntüyü bilgisayarımdan çekip paylaşıyorum. Çok uzun bir zaman masaüstü resmi olarak kullandım.

Ağzından çıkanın kulağının duymak istediğiyle örtüşme ihtimalini hiç düşündün mü? gibi binlerce lafın ardından hakikatle yüzleşme anı...

Sözün aslını da anlamını da yitirmiş bir kullanıcının anlam ve ifade ile bir bütün olarak karşılaşması...

Anlamını bilmeden kullandığımız ifadelerin anlamını öğrendiğimizde ya da bir durumu anlatan yeni bir ifade ile karşılaşınca acaba bizim yüz ifademiz nasıl oluyor?

Hakikatla karşılaşınca kaynağa yüz çevirme ilk başta normal olabilir ama yanlışta ısrar etme ancak cahilliğin göstergesidir.
Tarık, İsmail abinin gemiler tarafından daha iyi görünme arzusuyla parlak giyindiğini düşünüyor. Babası "dönecem" demiş ve hep o anı bekliyor.
Gemilere el sallayışı ondan!Peki ya ağızdan çıkan, tekrar kulağa neden dönmüyor? Döndüğü şekli neden aynı kalmıyor? Gidenin dönmeyeceğini düşünürse bir insan, bu anlamı hakikatleştirirse içinde ifadeyi düzgün söyler ama son bölümde hala beklediğini söylüyor İsmail abi. "gelecem" dedi...O halde gelecek! Ağızdan çıkan söz kulağa gelecek!
Peki bizim ağzımızdan çıkan sözü kulağımız duyor mu?
Ya da
Gidenin döneceğine inanıyor muyuz?